Elke mantelzorger heeft zijn eigen verhaal
Vandaag is het de Dag van de Mantelzorg en geven we de ruim vijf miljoen mantelzorgers in Nederland het schouderklopje dat zij – eigenlijk elke dag – verdienen. Vijf miljoen mantelzorgers met ieder een eigen verhaal. Want elke mantelzorgsituatie is anders.
Verhalen genoeg over mantelzorg
We vinden het zo gewoon, mantelzorgen. Natúúrlijk doe je dat voor degene van wie je houdt, als de situatie zich voordoet. Maar het is ook bijzonder dat je je zo intensief inzet voor een ander, dag in dag uit. Voor een deel je eigen leven op pauze zet. Mantelzorger zijn overkomt je. Meestal heb je geen keus. Omdat je een kind hebt met een zware beperking, dat 24 uur per dag zorg nodig heeft. Omdat je partner, vader of moeder dementie krijgt en jij zijn of haar houvast bent. Omdat je broer of zus autisme heeft en jij elke dag moet koorddansen om te voorkomen dat het uit de hand loopt. Omdat je buurvrouw ziek wordt of een goede vriend een ongeluk krijgt en jij dagelijks een oogje in het zeil houdt… Allemaal situaties die je zomaar kunnen overkomen. Misschien denk je nu aan je eigen verhaal.
Als mantelzorger voelde ik me soms net een ei
dat aan twee kanten gebakken werd
Natuurlijk zorg je met liefde. Maar het is ook ingewikkeld en vermoeiend. Je voelt je als mantelzorger soms net een ei dat aan twee kanten wordt gebakken. Tenminste, dat gold voor mij toen ik mantelzorgde. Mijn verhaal is dat ik een aantal jaren intensief zorgde voor mijn tante. In de week voordat zij weduwe werd, kreeg zij de diagnose (vasculaire) dementie. Ik beloofde mijn oom op zijn sterfbed zo goed ik kon voor haar te zorgen. Dat kwam me eigenlijk niet zo goed uit, want mijn eigen leven lag op dat moment behoorlijk in puin. Maar dat wist hij niet. Ik hield van mijn oom en tante en zij hadden in mijn leven veel voor mij betekend. En ja, dan – voordat je er erg in hebt – ben je dus mantelzorger. En voel je je soms als dat ei.
Altijd aan
Wat me vooral is bijgebleven van die jaren – ik voel het nog als ik eraan terugdenk -, zijn de spanning en de spagaat. Het beroep dat elk moment op je kan worden gedaan. De tegenstrijdige gevoelens. Ik stond altijd aan, voor thuis en voor mijn tante. Ik werd op de ongelukkigste momenten gebeld – armen vol boodschappen, midden in een vergadering of tijdens een zeldzaam dagje Efteling met de kinderen. Uw tante heeft de thuiszorgmedewerker geslagen. Kunt u komen om haar te kalmeren? Kunt u vanmiddag even met haar naar de dokter? Medicijnen of materialen aanvragen? Ze is gevallen. De kaart van de Prikpost is kwijt…
Muren van regeltjes
Het zoeken naar oplossingen en regelingen en dan aanlopen tegen muren van regeltjes. Wachtlijsten. Het dan zolang maar zelf – op z’n houtje-touwtje – uitzoeken. Verpleeghuizen waar we haar wel konden brengen, maar waarvan ik wist dat ze er zou wegkwijnen. Anderen die zich ermee bemoeiden en begonnen te sputteren zonder zich te verdiepen in de nuances. Uw tante is de weg en zichzelf volkomen kwijt. Je moet komen. Nu.
Hulptroepen
Er waren ook fantastische hulptroepen. Zorgmedewerkers, een casemanager, de huisarts, verpleeghuisarts, ingehuurde mantelzorgers, vrienden, familie. Want je kunt het als mantelzorger echt niet alleen. Ik ben blij dat ik hun hulp heb ingeroepen en kreeg, want zij maakten het lichter.
Leuk mens
En verder… naast alle perikelen was mijn tante ook nog steeds een leuk mens, met wie je kon lachen en gek doen. Ik vond het fijn haar te helpen om zich veilig, mooi en geliefd te voelen. Ook al lukte dat lang niet altijd. Die periode heeft ons dichter bij elkaar gebracht. En ik wist ook dat er voor mij ooit weer rustiger tijden zouden aanbreken. Ik besef dat dat perspectief niet voor alle mantelzorgers is weggelegd.
Ben jij mantelzorger en heb je een verhaal dat je wilt delen?
Vijf miljoen mantelzorgers, vijf miljoen verhalen.
Heb jij een verhaal dat je wilt delen? Laat dat weten in de comments of neem contact met me op.
Het kan fijn zijn je verhaal te vertellen. En ik ken de verbindende kracht die uitgaat van verhalen.
Wil je meer weten?
Bel of mail me gerust!
Ik vertel graag met je mee.
Bundel van mantelzorgverhalen
Ik heb plannen om verhalen van mantelzorgers te bundelen, omdat ik denk dat deze verhalen troost, steun en herkenning kunnen bieden. Heb je interesse om hieraan mee te werken? Neem dan contact met me op.
Of jouw verhaal alleen voor jou en je naasten?
Heb je juist meer behoefte hebt om jouw persoonlijke verhaal privé op te tekenen speciaal voor jezelf en je naasten? Ook dan kan ik je helpen. Ik kan je helpen met schrijven of ik kan het verhaal voor je optekenen. Wat voor jou goed voelt.
Verhalen zichtbaar maken
Als portretschrijver maak ik verhalen van mensen zichtbaar. Omdat ik vind dat ieders verhaal de moeite waard is om te vertellen en te bewaren. Dat ieders verhaal boeiend en ongelofelijk waardevol is. Ook dat van jou.
Wil je weten wat voor verhalen ik nog meer tot leven wek in portretverhalen?
Kijk eens rond op mijn site, dan krijg jij misschien ook zin om mij jouw verhaal uit de doeken te doen!
